DOBRE JEDZENIE – LEPSZE ŻYCIE
A co, może mają? W zeszłym roku u mojego synka w przedszkolu Mikołajowi towarzyszyła Śnieżynka rodem ze starego niemieckiego – sami wiecie czego. Sto dziewięćdziesiąt cm wzrostu, dorodna jak austriacka dojarka, pośladki jak Jagna a do tego krótka spódnica i podkolanówki. Tak, tak
Kiedy Anita była w Australii ogromne wrażenie zrobiła na niej rafa koralowa, jej kruchość, delikatność i ulotność. Bo za sprawą człowieka rafa ginie, znika i być może kiedy następnym razem moja siostra odwiedzi Australię, rafy już nie będzie
-Mamo, co to jest troll? – zapytał mnie pewnego dnia mój synek, zainspirowany najpewniej wspólną lekturą „Dzieci z Bullerbyn”. -Troll to taki człowieko-stwór, który żyje chyba na bagnach, lub w lesie, ale to postać z bajek, wiesz? – odpowiedziałam po przeprowadzeniu szybkiego procesu myślowego: co to, kto to, ile dziecku powiedzieć. -A czy takie trolle mogą zjadać ludzi? – drążył Milo
To my, stwórczynie tego miejsca. Siostry Sisters, Adriana i Anita. Na początek bardzo ważna wiadomość: to nie jest książka kucharska, i miejsce to nigdy nie miało nią być – gotowanie nie jest bowiem całym naszym życiem, chociaż czasami nim bywa
„Nie odzywaj się, chyba, że możesz ulepszyć ciszę” – brzmiał napis na murze pewnego klasztoru. Dlatego dziś nie mówię nic.
Nasza mama, Teresina, postawiła w tym roku na tęczowe jajka. Po obejrzeniu wersji demo dwa dni leczyłam oczy patrząc na trawę.
Zawieje, zamiecie, i temperatury u mnie takie, że nawet nasz kot-husky nie chce wychodzić na zewnątrz. Ale, jak twierdzi Anita, w każdej sytuacji można znaleźć coś dobrego, tak więc okazało się, że to doskonałe warunki do fotografowania czekolady. Czekolada ma w sobie bowiem coś bardzo pokrzepiającego, nie uważacie? I ciepłego. I słodkiego… Jedyną jej wadą jest to (oprócz tego, że zawiera cukier, rzecz jasna), że kurczą się od niej ubrania. No, ale nie od fotografowania przecież.
Tradycyjnie w drugi dzień świąt miało miejsce pieczenie pierników (pierniki świąteczne dla spóźnialskich, do jedzenia od razu) ku uciesze dziecka rzekomo. W świątecznych pierniczkach nie chodzi bowiem o to, by je mieć i zjeść, lecz by je robić i jak najlepiej się przy tym bawić. Gdy jest się dzieckiem – łatwizna, wiadomo, człowiek potrafi się cieszyć wszystkim. Gdy jest się dorosłym – warto o tym pamiętać, a takie okazje właśnie są doskonałe,
